A very rough translation is following for our non-greek-speaking friends
Σε παλαιό συμφοιτητή
Κώστας Γ. Καρυωτάκης
Φίλε, η καρδιά μου τώρα σαν να εγέρασε
Τελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας,
που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε
και με την πίκρα κάποτε της πείνας.
Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που η πατρίδα μου
τον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης,
παρά περαστικός, με την ελπίδα μου,
με τ' όνειρο που εσβήστη, ταξιδιώτης.
Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου
και θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνης.
Μ' άλλον μαζί θα ιδώ την Αφροδίτη σου
κι άλλοι το σπίτι θα 'χουν της Ειρήνης.
Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικο
που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θα' ναι αλλιώτικο,
όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.
Θ' ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα.
Τριγύρω θα 'ναι ωραία πλατύς ο ορίζοντας,
και θα 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.
To an old classmate
Kostas G. Kariotakis
Friend, My heart is likely getting old
My life of Athens is over,
the one that equally sweet and in party passed
and sometimes with the bitterness of hunger.
I will not come again to the place that my home
gave it the celebration of youth,
but only passing by, with my hope,
with my dreams that vanished, as a traveller.
I will go as pilgrim to your house
and they will tell me they don't know what happened to you
I will see your Aphrodite with another man
and other will live in Eirini's house
I will go to the taverna, to ask
for the Samian wine we used to drink.
You will be missing, their wine will be different,
but I will drink until I get groggy.
I will walk singing and staggering
to Zapeio, where we used to go together.
Around the horizon will be beautifully wide
and my song will be heard like a cry
